De laatste weken is bij mij thuis heel vaak te horen: “Waar vind ik … een schone handdoek, nieuwe tandpasta, een pen, een wijnglas, aluminiumfolie, postzegels, mijn tablet” enzovoort. Wij zijn verhuisd. We wonen in een nieuw huis en onze spullen hebben dus ook een nieuwe plek gekregen. Daardoor zijn we vaak op zoek naar spullen die we niet dagelijks, maar wel regelmatig gebruiken. Meestal weet ik wel waar het te vinden is; ik heb veel dozen uitgepakt.
De tablet van mijn man was een tijdje zoek. We hadden echt geen idee waar dat ding gebleven kon zijn. Toen ik enkele weken na onze verhuizing weer aan het werk ging, vond ik hem in mijn werktas. Ik had hem daar veilig opgeborgen om te voorkomen dat hij tijdens de verhuizing kwijt of beschadigd zou raken. Maar dat was ik vergeten. En toen ik het kastje waarin we de zonnebrandcrème en hoestdrank bewaren, wilde openen, paste het sleuteltje dat aan mijn sleutelbos zat er met geen mogelijkheid op. Ineens herinnerde ik me weer dat ik het sleuteltje van dat kastje in mijn etui met snoertjes had gedaan. Maar ik had geen idee waar dat sleuteltje aan mijn sleutelbos dan voor diende. Al snel bleek dat dat de sleutel van de brievenbus was. Ik had hem al een aantal keren gebruikt.
Verhuizen is een levenservaring, wordt wel beweerd. Dat hebben wij de afgelopen maanden mogen ervaren: het is best een stressvolle gebeurtenis. Voor, tijdens en na de dag van de verhuizing moet er van alles geregeld en gedaan worden. Na de oplevering van ons gloednieuwe huis hebben wij heel veel zelf gedaan. Tussen de oplevering en de verhuizing heeft mijn man samen met zijn vader de bijkeuken geplaatst, kasten getimmerd, deuren en muren geschilderd, lampen opgehangen en alles wat er nog meer in en om het huis moest gebeuren. Mijn schoonvader is 77 jaar, kampt sinds jonge leeftijd met rugklachten en is hartpatiënt. Toch reed hij elke ochtend 25 minuten om bij ons met goede zin weer aan de slag te gaan. De eerste dagen had hij regelmatig een steuntje nodig om omhoog te komen, maar dat ging steeds beter. Zijn uithoudingsvermogen, flexibiliteit en kracht heeft ons allemaal verrast. Het deed hem zichtbaar goed. Hij genoot van de contacten, het resultaat dat we steeds bereikten en het feit dat hij nodig was. Wij zijn heel blij met zijn bijdrage. En het doet ons allemaal goed dat we weten dat we ook de komende maanden op hem kunnen rekenen.
Uit onderzoek is bekend dat het voor ieder mens belangrijk is om de dag zinvol te besteden. Dat kan op verschillende manieren. Het is belangrijk dat het bij je past. Het klussen in en om het huis blijkt gelukkig uitstekend bij mijn schoonvader te passen. We laten hem daarom steeds weten wat de volgende klus is die we aanpakken.
De afgelopen maanden heeft ons leven in het teken van deze verhuizing gestaan. We zijn er goed doorheen gekomen en genieten nu dagelijks van ons nieuwe huis en woonomgeving. Het is een grote vooruitgang waardoor we nog meer van het leven kunnen genieten. Maar wat nu als je geheugenproblemen hebt? Als je niet overziet wat er allemaal moet gebeuren? Als je het niet meer zelf kunt regelen? Als de verhuizing niet voelt als een vooruitgang, maar als een noodzaak die sterker door jouw omgeving wordt gevoeld dan door jouzelf? In zo’n situatie lijkt een verhuizing me een loodzware opgave. Zelfs als je weet dat je kunt rekenen op de hulp en ondersteuning van je familie. Gelukkig wordt er onderzoek gedaan naar hoe verhuizen voor mensen met dementie zo goed mogelijk georganiseerd en begeleid kunnen worden.
Mijn schoonvader heeft deze column gelezen en toestemming voor publicatie gegeven.
