In coronatijd veranderde het zorgcontact tussen verzorgenden en bewoners van verzorgingshuizen plotsklaps door de veiligheidsmaatregelen. Wat kunnen we leren uit wetenschappelijk onderzoek? In een serie blogs schrijven we over bruikbare uitkomsten die onderzoekers over de hele wereld recent hebben gepubliceerd. De eerste serie gaat over onderzoeken gericht op de impact van de coronamaatregelen. Dit is blog twee uit deze serie.
In deze studie van Monin et al. is aan 161 naasten van ouderen in zorginstellingen in de Verenigde Staten gevraagd op welke manieren zij tijdens de lockdown contact hadden met de oudere die zij niet konden bezoeken. Dit varieerde van post, e-mail, telefoneren (via het raam), video-bellen tot persoonlijke spullen afgeven. In het onderzoek werd gekeken welke vormen van communicatie voor positieve of juist negatieve emoties zorgen bij de naasten. Ook werd aan naasten gevraagd of zij dachten dat het juist positieve of negatieve emoties bij de oudere teweeg bracht.
De manier van communicatie waarbij je direct op elkaar kunt reageren lijkt positiever te werken voor zowel de naaste als de bewoner. Dit heet een synchrone manier van communicatie, bijvoorbeeld aan de telefoon. Asynchrone communicatie, zoals een brief waar je niet direct op kunt reageren, zorgde voor minder positieve emoties. Ook lijkt ouderwets bellen voor meer positieve emoties te zorgen dan video-bellen. Mogelijk om dat met name ouderen daar beter bekend mee zijn.
Al met al lijkt het dus waard om vooral te investeren in de mogelijkheid voor naasten en bewoners om met elkaar te bellen. Telefoneren is vrij eenvoudig en vergt weinig inzet van zorgverleners en zorgde voor positieve emoties bij bewoners en naasten.
Wil je het originele artikel graag lezen, maar kun je zelf geen toegang krijgen? Vraag het artikel dan op via dit contactformulier.
Wat vinden ouderen en naasten in jouw omgeving de prettigste vormen van communicatie in coronatijd? Deel jouw ervaring via het contactformulier of via social media.
